Rocznie przeprowadza się tu około półtora miliona zabiegów, z czego 800 tysięcy to kąpiele siarczkowe. W uzdrowisku Busko-Zdrój leczy się choroby układu krążenia, narządów ruchu, choroby reumatyczne, ortopedyczne, neurologiczne, dermatologiczne oraz polio. Uzdrowisko położone jest w południowej części miasta w pobliżu parku. W leczeniu wykorzystuje się wodę siarczkową, jodkową i bromkową oraz borowinę leczniczą.
Buscy kronikarze odnotowali, że ludność od dawna wiedziała o leczniczych właściwościach miejscowych wód mineralnych. Stwierdzono, że chore owce dobrowolnie je piły, a mieszkańcy wsi leczyli nimi choroby skóry. Tak zwana woda sulfonasal jest jedną z bardzo rzadkich, zawiera związki siarki z uwalnianym siarkowodorem. Jednym z podstawowych składników jest solanka morska z odległej przeszłości geologicznej, a drugim - siarka z późniejszych osadów gipsowych. Woda z Buska zawiera również liczne ilości jodu, bromu i wielu innych mikroelementów, selenu, wapnia magnezu. Zapach nie jest zbyt przyjemny, śmierdzi zepsutymi jajami, ale rekompensuje to doskonałymi właściwościami leczniczymi. Woda mineralna używana jest w Badenii głównie do kąpieli, natomiast do picia bardzo rzadko. W Busku Zdroju butelkowana jest woda "Buskowianka". Do jej przygotowania solankę rozcieńcza się w stosunku 1 do 30.